حضانت در تعبیر عامیانه متعلق به شخصی است که بچه را تر و خشک، بزرگ و تربیت میکند. در صورت مریضی او را پیش دکتر می برد و به مدرسه میرساند. سرپرستی فرزند پس از فوت پدر با مادر است؛ به این دلیل که نگھداری به صورت معمول رابطه ای مستقیم با احساسات و تعلق خاطر شخص نسبت به فرزند دارد و در این خصوصیات مادر حرف اول را میزند ولی قیمومیت، مربوط به تصمیم گیری راجع به امور مالی بچه ھاست.
ھمانگونه که اطلاع دارید بچه ھا تا رسیدن به سن ١٨ سالگی، صغیر محسوب میشوند و ھر چه که مربوط به مسائل مالیشان است (درآمد- ھزینه) بر عھده پدر و در صورت فوت او بر عھده پدربزرگ یا قیم خواھد بود. در اصطلاح به پدر و پدربزرگ، «ولی خاص» گفته میشود. پس دقت داشته باشید که در صورتی که پدر طفلی فوت کند با وجود پدربزرگ او دیگر احتیاجی به قیم نخواھد داشت. اما در صورتی که پدربزرگ او نیز پیش از آن فوت کرده باشد دادستان موظف است برای طفل قیم نصب کند.
قیمومیت با کیست؟
قیم شخصی است که امور حقوقی فرزند را سر و سامان میدھد. به ھمین علت جهت انتخاب این شخص قانون وسواس زیادی به خرج داده است. ھمانگونه که گفتیم در صورتی که مادر صلاحیت لازم را داشته باشد اصلی ترین گزینه جهت قیمومیت است اما این همه ی ماجرا نیست.
جهت مشاهده ادامه مطلب به وبسایت موسسه حقوقی بین المللی ثبت سفیر مراجعه کنید.
